missen

Gisteren, 15 augustus, was de verjaardag van mijn mama. De 6e keer dat ze hem niet meer kon vieren. Het blijft een zware dag. Elke dag mis ik ze en denk ik aan haar, maar toch…

Haar oudste kleindochter is er ondertussen bijna 15 (de dochter van mijn zus). Ze was blij met een meisje, alleen jammer dat dat meisje een stoere meid was. Geen rokjes, geen staartjes maken.

Dan kwam mijn zoon, haar eerste kleinzoon. Opnieuw trots. Ik was toen alleenstaande mama en woonde bij mijn ouders, dus voor mijn mama was dat helemaal geweldig. Tiebe is er ondertussen 12, deed onlangs zijn plechtige communie en studeerde af aan de lagere school. Ook hier bleef er telkens figuurlijk een stoel leeg.

Dan was er Linde. Ze was nog geen 6 maanden toen “ons moeke” stierf. Toch kent ze ons moeke goed. Ze gaat bijna altijd mee naar het kerkhof, poetst de grafzerk en geeft de bloemen water. Ik denk vaak dat Linde de kleine versie van ons mama is. Graag op stap gaan, een babbel die nooit stil staat, curieus… ze zouden goed overeen gekomen zijn die 2.

Ons mama was zo blij met de komst van een 2e kleindochtetje. Bij deze zou ze zeker wel rokjes kunnen aandoen en staatjes maken. Helaas… Elke dag dat ik Linde haar haar kam, dan denk ik hoe graag ons mama dat zou gedaan hebben…

mijn mama verloor de strijd

Het is ondertussen bijna een jaar geleden. Maar daarom doet het nog niet minder pijn.

Ons mama is op 21/12/2012 van ons heengegaan. De dag dat volgens de Mayakalender de wereld zou vergaan, verging de onze inderdaad.

Om een lang verhaal kort te maken: ze wou graag naar huis komen en ons Linde moest en zou gedoopt worden. Daar zorgden we voor. Linde werd op 15/12 gedoopt. We wisten dat het daarna bergaf zou gaan. Zo gaat dat met mensen die ergens naartoe leven. Ons mama was enorm sterk die dag. Ze heeft zelfs nog wat gestapt, iets wat ze al langer niet meer kon. Ze was stikop maar heeft genoten. Dat kan je aflezen van de foto’s.
We hebben de laatste dagen dag en nacht aan haar zijde gezeten. Ze is stilletjes van ons heengegaan. Helaas waren haar laatste woorden “ik kan niet meer, ik kan niet meer”..

It’s a sad sad situation

Ik heb lang getwijfeld of ik het op mijn blog zou vermelden. Maar ik ga het toch doen. Mijn blogje was bedoeld om een vrolijke bedoening te worden en vrienden mee te laten volgen. Maar omdat het virtuele wereldje van “vrienden” zo nep blijkt als wat, zet ik het hier toch neer. Mijn blog was toch al een stille dood aan het sterven:)

Ik heb me wel voorgenomen om ook weer positief leven in de blog te blazen.  Hopelijk meer van dat dan negatief natuurlijk.

Mama heeft Kanker. Voor de 4^e (!!!) keer. Longkanker.

Het kan 2 kanten op. Eerste optie: Ofwel is het een gezwel.  Dan is de vraag of er uitzaaiingen zijn. Hopelijk niet, want dat zou echt slecht nieuws zijn.

De tweede optie is dat het een uitzaaiing in de long is. Dan kan het zijn van de vorige kanker of van een nieuw gezwel ergens anders, wat dan ook weer goed nieuws zou zijn.

Dus, hoe dan ook, wat dan ook, het is slecht of slecht.

Chemo wordt het sowieso.

Vandaag werd er een bronchoscopie gedaan om een stukje te onderzoeken. Echt geen prettig onderzoek!

Wachten is nu de boodschap. Voorlopig neemt ze wel Echinacea in om haar weerstand wat op te krikken, samen met wat vitamines.

een sterke madam

Ons mama werd gisteren 55 jaar. Ze zei: “maar zo oud voel ik me nog nie zenne”. En dat voor iemand die 3 keer kanker heeft gehad met nog elke dag tal van ongemakken, dat noem ik chic!

mijn mama

Morgen naar de avondmis van de mama van een meid in mijn straat. ze heeft haar jarenlange strijd tegen die verdomde ziekte verloren.
Op zo’n moment sta ik weer effe stil dat mijn mama al 3 keer gewonnen heeft, 5 gezwellen overwonnen heeft. ’t Is een sterke madam mijn mama. ok, ze heeft een aantal miseries die ze blijft hebben daardoor: tanden kepot gestraald, speekselklieren kapot, gezicht een deel verlamd, mond die scheef staat, gehemelte gemaakt door vel van het bovenbeen, littekens op haar armen, litteken op haar bovenbeen, spreken en eten is moeilijk,…maar ze leeft!!

letterlijke betekenis

Tiebe vroeg zich af wie “die 3 vriendjes van Donals Duck met hun kleine truitjes” zijn.

Ik zeg: “Dat weet ik niet van buiten, dat moet ik eens opzoeken”.

Waarop Tiebe dan zegt: “en van binnen?”

“ook niet”

“en boven? en onder de tent?…”

hilarisch !

Lang leve de blog dan, want zo’n kleine grappige dingen, die zijn leuk voor later he.

nog wat muziek die mama mooi vindt…

moederliefde

goh ja, gewoon is effe melden dat ik mijn patatje doodgraag zie. Nooit gedacht dat zoiets kon bestaan eigenlijk.

                                                    

vervolg mama in kliniek

de stress kan nog niet wegvallen.
dinsdag 12 uur operatie
woensdag nog eens 5 uur.
er moesten 3 gezwellen worden weggenomen, waaronder 1 uit het gehemelte.
om die leegte op te vullen, werd er een stuk uit het dijbeen in gezet. daar was geen
goede doorbloeding, vandaar de 2e operatie.
ze ademt nu door een canule in haar keel. ze heeft ook veel slijmen die ze amper opgehoest krijgt.
ze heeft immens veel pijn. en er is niks dat we kunnen doen.

ze moet opnieuw leren slikken, spreken en eten.

eindelijk

Het leek altijd nog zo ver weg. en ineens is het zover…morgen wordt mama geopereerd.
3 gezwellen in haar mond. kwaadaardig. 1 op gehemelte, 1 op de tong en 1 op de speekselklier.
operatie van 10 uur.
morgen dus.
maar vandaag ben ik al enorm nerveus.
afwachten dus tot morgenavond.