Lindes mijlpaaltjes

Linde is ondertussen 17 maanden oud. Naar mijn idee praat ze nog erg weinig. Dada was haar eerste woordje. Papa kent ze goed en al langere tijd. Mama soms… wel als ze weent en dus iets nodig heeft… clever meisje.

Tut zegt ze ook al langer. Kei schattig. Dan maakt ze eerst zo’n tuitmondje. 

Koek…een heel belangrijk woord. Dat zegt ze tegen alles wat eetbaar is en alles wat ze denkt dat eetbaar is. Ze zou de hele dag door eten. Al weet ze goed wat lekker is en wat niet.

Da…uuuu. Dank u. Dat zegt ze als ze iets geeft.

Stappen kan ze sinds half oktober, 15 maanden dus. Sinds kort drinkt ze zelf haar fles als ze daar zin in heeft.  Van een rietje kan ze al lang drinken.

 

mijn mama verloor de strijd

Het is ondertussen bijna een jaar geleden. Maar daarom doet het nog niet minder pijn.

Ons mama is op 21/12/2012 van ons heengegaan. De dag dat volgens de Mayakalender de wereld zou vergaan, verging de onze inderdaad.

Om een lang verhaal kort te maken: ze wou graag naar huis komen en ons Linde moest en zou gedoopt worden. Daar zorgden we voor. Linde werd op 15/12 gedoopt. We wisten dat het daarna bergaf zou gaan. Zo gaat dat met mensen die ergens naartoe leven. Ons mama was enorm sterk die dag. Ze heeft zelfs nog wat gestapt, iets wat ze al langer niet meer kon. Ze was stikop maar heeft genoten. Dat kan je aflezen van de foto’s.
We hebben de laatste dagen dag en nacht aan haar zijde gezeten. Ze is stilletjes van ons heengegaan. Helaas waren haar laatste woorden “ik kan niet meer, ik kan niet meer”..