Archief | december, 2010

Kerstmis

26 dec

Tiebe kan precies niet meer gewoon eens mooi lachen voor de foto.

sneeeeuuuwww

26 dec

Zij die op een witte Kerst riepen, hebben hem gekregen.

Wij hielden het bij wat spelen in de sneeuw.

Secret Santa

21 dec

De datum voor de Secret Santa-actie is er.

Ja ja, gisteren heb ik mijn geschenk ontvangen.

Eerst wat heen-en-weer gemail omdat er iets breekbaar in het pakje zat. De vraag was of een kennis het mocht komen afleveren. Natuurlijk! Dan ging het niet door en dan weer wel. Tegen 17u. Spannend!! 18u nog geen cadeau gezien. Ik woon dan ook in een straat waar men nog geen strooizout kent, dus ik wijt het daaraan. 19u: het zal voor morgen zijn dus tijd voor mijn -knalroze Hello Kitty-robe aan te doen. 19u05: de bel… en ja hoor een knappe mannelijke elf met een pakje! voor mij!

Samen met Tiebe uitpakken. Ah ja, cadeautjes zijn plezant.

Wat zat erin?

1. we beginnen met het kleinste pakje. Een klein vierkant doosje met rode opgerolde stukjes papier. Op elk blaadje staat een spreuk. Keitof! Die gaat mee naar het werk. Daar kan ik inspirerende spreuken al wel eens gebruiken!

2. een rode stenen drinkbeker.

Tiebe: “oh rood, net mijn lievelingskleur”

ikke: “Mijn ook, dat zal ze zeker geweten hebben” (als in aha das wel mijn cadeauke he)

3. Fortune cookies.

4. een Chinees-getint notitieboekje. Komt altijd van pas. En ’t is nog een schoontje ook.

5. Een wit en een bruin choc-au-laitje. Dat kent Tiebe. Maar een wit heeft hij nog niet gezien. “Dat zal ik wel eens mogen proeven he, witte chocomelk. In die nieuwe beker, dat zal lekker zijn.” Ok, dat mag hij wel.

6. Een boek.  The OK-book. Ik had er nog nooit van gehoord, maar vind het wel geweldig.

Ik denk dat ik niks vergeten ben.

Tess, bedankt voor de leuke actie!

Beestjes in mijn hart

3 dec

In mijn hart daar woont een “beestje”
En dat “beestje” heet verdriet
Ik voel hem heel erg zachtjes knagen
Niemand anders die hem ziet.
Zachtjes kruipt het beest naar boven
en bouwt een brok, diep in mijn keel.
Nu mogen plots ,de tranen komen,
omdat ik alleen maar huilen wil.

Maar dat “beestje” heeft een makker
En die makker die heet Vreugd
en om de beurten zijn zij wakker
Soms verdriet ,maar soms ook
Vreugd.

Ze leven samen in je hart
En hebben daar een goede tijd
En ook al is er soms ook smart
Daarna komt altijd weer jolijt.

Koester dus de beide “beestjes”
En staar je niet op 1 van beiden blind
Doorsta ’t verdriet en vier de feestjes
Want alleen zo gaat het je voor de wind.

 

 

schrijver onbekend

Rugzak

3 dec

Ieder mens draagt in zijn leven Een onzichtbare rugzak mee. Bergt daarin zijn vreugde en zorgen, Verzameling van wel en wee.

Soms is de rugzak zwaar van stenen, Dan weer vederlicht, Blijft er nog wat ruimte over, Maar dikwijls kan hij niet meer dicht.

Kijk je in een verloren uurtje Heel de inhoud nog eens door, Kan er meestal iets verdwijnen Wat zijn waarde reeds verloor.

Langzaam wordt de rugzak leger `s Levensmiddag gaat voorbij En bij het naderen van de avond, Werpt men een deel der last opzij.

Maar er is nog veel van waarde, Wat men koestert, graag behoudt, Al schijnen het soms kleinigheden, `t Zijn herinneringen, meer dan goud.

Ieder draagt zijn eigen rugzak, Niemand die hem overneemt, En men hoeft ook niet te vrezen, Dat een dief hem ooit ontvreemd!!