Nu ik dus ga werken, zal ik nog maar weinig tijd hebben om leuke/ontspannende dingen te doen (amigurumi, encaustic, theezakjes, kaarten maken, lezen, wandelen)
Werkdagen van 9u (+heen en terug), een kleuter en een slaapstoornis… veel tijd blijft er niet meer over he.
dit maar om te zeggen tegen de amigurumi-fans dat de werkjes traag zullen komen 🙂
Vandaag mijn eerste werkdag gehad en ik ben doodop. Receptioniste is toch een onderschat beroep. Mijn eerste telefoon was al een Nederlander die niet te verstaan was. Zeker als daar nog 101 dingen bijkomen zoals camera’s in de gaten houden, luisteren naar een toeter om de slagboom open te doen. Willen er geen mensen binnen die daar niet horen? Noem maar op. Horendol word ik.
MAAR ze blijven erop hameren dat het routine wordt. Gelukkig is de man die ik zal vervangen nog enkele dagen aanwezig.
Ik zie het nog zitten hoor, dat wel.
Dat vind ik toch. Op voorwaarde dat ik de ontvanger een beetje ken.
Enige tijd geleden deed ik via een blogje mee aan “een cadeautje voor iedereen”. Nu, mijn ontvanger was een vreemde voor me. Haar blogje eens gaan doorsnuffelen. Blijkt ze een creatieve mama te zijn. Ok, maar wat kan ze gebruiken en wat heeft ze al in overvloed? Geen idee.In ieder geval, Ilse, het komt eraan!!
Ik heb trouwens mijn cadeautje ook nog niet ontvangen…
We wachten geduldig ongeduldig.
Ik geef toe, blogs lezen is een hobby van mij. Sommigen hebben zo’n leuke manier van schrijven, en anderen hebben gewoon een zot leven.
Dan denk ik, hoe maak ik mijn blog een beetje toffer? Wel, ik heb er geen idee van. Misschien een spannender leven?
In ieder geval, ik heb terug een fototoestel, dus stellende dat we spannende/leuke dingen meemaken, kunnen julli ervan meegenieten.
Morgen dus mijn verjaardag…ik ging eigenlijk vanalles zelf maken, maar het zit er echt niet in met ziek te zijn.
Taart halen of belegde sandwiches? ik denk dat het het 2e zal worden.
Over ziek zijn gesproken, die degoutante antibiotica eist zijn tol op mijn lichaam. Precies een slijmlaag in mijn mond, een vieze tong, vieze smaak (ook al poets ik nu zo’n 10 keer per dag mijn mond), diarree, noem maar op ik heb het allemaal.
Hopelijk ben ik tegen dinsdag wel weer tiptop!
Na maanden solliciteren eindelijk een lichtpunt. Misschien wel het enige lichtpunt dat ik nodig heb.
Maandag op sollicitatiegesprek -mét bronchitis- en volgende dinsdag mag ik al op stage tot eind november. Als die meevalt, vanaf 1 december een vast contract.
Voor mij is dat fantastisch nieuws.
Donderdag 1 oktober 2009 ongeveer 19u.
Ik heb net kastanjes gepoft voor Tiebe (en mezelf) en hebben ze net opgegeten.
Ik ruim de tafel af. Ineens staat er een krijsende Tiebe voor mijn neus die iets mompelt over een euro. Ik probeer hem wat te kalmeren zodat ik versta dat hij zegt “ik heb een euro ingeslikt”. Paniek overal. Hij kan wenen dus hij ademt schiet er door mijn hoofd. Ik laat mijn vader naar spoed bellen terwijl ik probeer te weten te komen of hij pijn heeft en welke cent het is. (voor Tiebe zijn alle centen euro’s). Een bruine cent volgens hem.
Jas aan en naar spoed voor een foto.
Inderdaad, een 5 cent volgens de foto. Gelukkig zit hij wel in de maag.Tiebe moet kaka op ’t potje doen zodat mama…jawel, de cent kan zoeken. Vrijdagavond lag de cent bij de kaka in het potje, gelukkig.
Plukdedag's Blog 