3 uitstappen gecombineerd
4 meiVoor mij was de dag dus compleet om zeep door mijn gestolen kodak. Echt, ik stond op wenen en mijn maag keerde om.
Maar we hebben ons daarvóór wel geamuseerd.
Eerst lang het Kabouterbos in Westerlo. Dan via de kinderboerderij in Erperheide. Her liep er vol babygeitjes. Superlief! Je kon ze gewoon pakken. Nu ja, dat ze aan je blouse knabbelden, dat moest je erbij nemen.
Zwemmen dan. Met mama van de schuif af. Ik wist al langer dat ik geen held ben in waterglijbanen. Dat is nu bevestigd. Ik vraag nog of ze snel gaat. Neenee verzekerden ze me. Amai, helemaal onder water kom in aan. En Tiebe ook, maar die floepte terug boven dankzij zijn bandjes.
Tiebe riep direct “Nog eens!!”. Dan maar met Kristof en nonkel Pascal.
Dan het bad met stroomversnelling. Tiebe vond het super. Die kwam er niet meer uit.
En onder de waterval, ook leuk. “nee, ik alleen!”
Uiteindelijk ik en “mareintje” in de warmtekabine om ons en ons haar vooral al te drogen.
En dan eruit…dat was een ander verhaal seg. Tiebe uit een zwembad krijgen das ni simpel.
Enfin, dan nog bijna een uur rondgelopen voor de kodak enzo.
Dan moesten we nog geen eten. Pizza voor de kids, kebab voor ons.
Het was echt een heerlijke dag. jammer van de kodak, maar toch…
“mijne kodak”
4 meiMijn kodak dus, is gisteren uit mijn leven weggerukt.
We (ik, Tiebe, Kristof, mijn zus, schoonbroer en Megan) waren naar Westerlo gegaan (Sprookjesbos), daarna naar Erperheide om te gaan zwemmen, maar eerst nog langs de kinderboerderij met baby-geitjes. Zowel op de kinderboerderij als ik het Sprookjesbos heb ik leuke foto’s getrokken. en Zaterdag op de communiefeest van Robke ook. Om nog maar te zwijgen van Tiebes gekke bekken met zonnebril in de auto…
In het zwembad dan, we kleden ons om. Ik neem de kodak uit de rugzak die mee in het zwembad binnen gaat. Ik zeg tegen mijn vriend: “Ik laat de kodak maar in de locker. Je weet nooit dat ze hem in het zwembad pikken.” we gaan met de eerste lading naar de lockers. Keren terug voor de tweede lading. Ik ga nog eens kijken of we niks vergeten zijn in het pashok.
We genieten van het zwemmen. Gaan alles uit de lockers halen om ons om te kleren. Tiebe staat daar te jengelen dat hij nog wil zwemmen (om 20u15). Ik zeg, daar moet ik een filmke van maken! Kijk in de kabas…niks. Dan toch in de rugzak? nee, ook niks. Ik word al paniekerig…geen kodak te vinden!
Het moet gebeurd zijn tussen de keren naar de locker lopen en terug! Amper enkele seconden!
ik ga op zoek naar personeel om rond te vragen. Niks gezien natuurlijk. Verloren voorwerpen?? nog nooit van gehoord precies. Iedereen verklaart me gek, maar ik wil persé mijn gegevens achterlaten.
“Wie is er zo zot om dat binnen te brengen” zeggen ze langs alle kanten…Wel, IK zou dat doen. Ja, ik weet wat mijn kodak voor mij betekent. Ik zeulde hem overal mee naartoe. Alles was goed genoeg om een foto te verdienen…
Wat nu? geen idee…ik heb geen geld op overschot op een nieuwe te kopen. Ik loop al de hele dag aan mijn kodak te denken.
Ik hoop nog altijd dat de mensen die de foto’s bekijken (en bijna enkel Tiebe zullen zien) wroeging zullen krijgen en mijn kodak naar de receptie brengen.’ Hoop doet leven’ zong Will Tura he…
In het andere geval…lieve kodat, ik zal je missen…
Vriendje op bezoek
1 meiLukas, we kennen hem al sinds zijn geboorte. Ik heb zijn mama trouwens naar het ziekenhuis gebracht om te gaan bevallen. Zijn papa is Belg, zijn mama van Peru en ze spreekt Spaans tegen Lukas.
De communicatie tussen Tiebe en Lukas gaat dus niet zo erg vlot, maar ze trekken hun plan.
Lukas neemt een pinguin en de volgende conversatie volgt:
Lukas: pingping
Tiebe: nee, das een pinguin
Lukas: pingping
Tiebe: nee, pinguin!!
Lukas: pinpin??
Tiebe: nee das een pinguin!!!!!!!
kennismaking
1 mei-
- Rube
-
- Seppe
-
- de meisjes
-
- 2 verdiepen van de flat bewoond
Plukdedag's Blog 